هفده/آرامش مسری یک لبخند دوستانه :)

کالد: آب روی آتیش...یا یه همچین چیزی...

به مراتب آرام ترم و این را گمانم مدیون آرامش مسری و لبخند های دوستانه ای هستم ک شاید بی اینکه بدانند در دنیای من چه خبر است، اطمینان می بخشند...:) ممکن است مشکل ها حل نشوند اما اعتماد به نفس حل مشکل را مدیون شان هستم :)

تقدیمیه: به مهربانی که امواج مهربانی اش از انتهای خیابان های نه چندان کوتاه می رسد ... به مهربانی ک پرواز را بلد است ... به مهربانی که معجزه بلد است ... به مهربانی که کاش بماند ... کاش موفق و خوش حال باشد.. هر جا که هست ... چه نیمکت کناری ... چه انتهای خیابان ... چه صندلی کناری میز کتابخوانه و چه روی تخت خوابگاه و در حال تکست داد به دوستش ... یا هر جای این عالم ... به مهربانی که کاش حواسش باشد که زنده کردن بلد است...به تو :)